ร่วมร้องโดย พิช วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล
ตุ๊กตาเธออยู่ตรงที่เดิมนั้น
ไม่คิดคว้ามันเพื่อเอามากอดเก็บเตือนหัวใจ
รูปของเราในกรอบเดิมที่บนชั้น
ไม่นานนี้มันก็คงจะถูกแทนด้วยรูปใหม่
จากวันนี้ไม่มีแล้ว ภาพฝันที่เราเคยวาดไว้
ที่ควรทำในวันสุดท้าย ก็มีแต่ยอมรับมัน
จบลงตรงที้เรื่องราวที่เธอและฉันร่วมเคียง
ที่สุดวันนี้คงแค่เพียง ความหลังให้เราบอกลา
ไม่มีแล้วฉันและเธอ กลับคืนจุดเดิมที่เริ่มมา
ไม่มีรอยยิ้มไม่มีน้ำตา ราวกับฉันไม่เคยมีอยู่ๆ ในชีวิตเธอ
หมอนใบเดิมจะอุ่นไหมเมื่อไม่มีฉัน
ขาดคนหนุนมันก็คงว่างเปล่าดูไม่คุ้นเคย
นาฬิกาที่ปลุกเราเมื่อตอนสาย
ไม่มีแล้วใครเอื้อมมือไปหยุดมัน ไม่มีเลย
จากวันนี้ไม่มีแล้ว ภาพฝันที่เราเคยวาดไว้
ที่ควรทำในวันสุดท้าย ก็มีแต่ยอมรับมัน
จบลงตรงที้เรื่องราวที่เธอและฉันร่วมเคียง
ที่สุดวันนี้คงแค่เพียงความหลังให้เราบอกลา
ไม่มีแล้วฉันและเธอ กลับคืนจุดเดิมที่เริ่มมา
ไม่มีรอยยิ้มไม่มีน้ำตา ราวกับฉันไม่เคยมีอยู่ๆ ในชีวิตเธอ
ของๆ ฉันคงไม่คิดเอามันกลับไป
เมื่อทุกอย่างมาถึงวัน คงมีอันต้องสลาย
สิ่งเดียวที่ขอคือ ก็มีเพียงหัวใจ
ที่เหลือให้เป็นอดีต จากนี้จะยอมเข้าใจ
จบลงตรงที้เรื่องราวที่เธอและฉันร่วมเคียง
ที่สุดวันนี้คงแค่เพียงความหลังให้เราบอกลา
ไม่มีแล้วฉันและเธอ กลับคืนจุดเดิมที่เริ่มมา
ไม่มีรอยยิ้มไม่มีน้ำตา ราวกับฉันไม่เคยมีอยู่ๆ ในชีวิตเธอ
ก้าวเดินจากไปทั้งน้ำตา นับจากนี้ไม่มีฉันอยู่ๆ ในชีวิตเธอ
